ARTIST INFO |
HOWLIN' BILL (B) - LIVE CD Recording Support act: ROMAN website my space video |
CONCERT INFO |
CONCERT REVIEW |
Vandaag is de AB club het toneel voor de live-CD opname van Howlin’ Bill. Een grootse gebeurtenis voorwaar. De club zit bijna ei zo vol. En vijftig percent van de aanwezigen zijn, hoe kan het ook anders, Antwerpenaars. Hoe zou dat komen. Maar eerst, als publiekswarmer, krijgen we een zo goed als onbekende support-act. En Brussel zou Bruxelles niet zijn, als het daarvoor geen tegengewicht uit het andere landsgedeelte in de schaal zou leggen. Support act: Roman Roman, op de burgerlijke stand is dat gewoon Romain Madrolle, werd een jaartje geleden door Marc Ysaye van Classic 21 ontdekt en aan de eeuwige onbekendheid ontfutseld door hem live in zijn zondagvoormiddag radioprogramma te laten optreden. Vanaf dan begon het voor Roman aardig snel vooruit te gaan. In december vorig jaar zat hij in George Lang’s ‘Les Nocturnes’, een in Wallonië en Frankrijk zeer gesmaakte late night show op RTL. Hij nam een CD op met de titel “Any Place But Home” die begin maart in België en Frankrijk gereleased werd en vanavond komt hij die voorstellen in den AB. En wij zijn erbee. Roman begeleidt zichzelf op de akoestische gitaar, met of zonder slide, no nonsense degelijk gitaarspel. Hij speelt ons zo ongeveer zijn hele CD voor, op twee na, alle nummers die hij zelf gepend heeft. Hij zingt een accentloos Engels en gaat zelfs zo ver dat hij een stukje Franse tekst die in één der songs voorkomt met een Britse tongval zingt. Zijn songs mogen er best zijn en zijn zo gestructureerd dat ze zowel akoestisch als electrisch met band gespeeld kunnen worden. Zeer sterk vind ik zijn “What Have I Been Drinking” en “Screwed and Blued” vol zelf-relativerende humor. En dat is nu net wat zijn show boeiend maakt. Dat is wat bij die honderden singer-songwriters ontbreekt en wat hun shows zo gortdroog en vervelend maakt. Hij brengt ons ook twee covers die tevens op zijn CD te vinden zijn. Niemand zit op de zoveelste interpretatie van “The House of the Rising Sun” te wachten. Sinds Eric Burdon van de Animals deze traditional uit de diepste diepten van de folksong-archieven oprakelde zijn er duizenden versies van gemaakt, van subliem tot volslagen smakeloos. Maar deze van Roman mag er dan weer best zijn. Hij behoort tot de eerste categorie en staat reeds digitaal opgeslagen in mijn collectie “Houses”. Om hem te situeren als zanger-componist kan ik best een parallel trekken met John Mellencamp, voor de dynamiek die in zijn songs zit, en met Steve Forbert voor de humor en het beetje onverwoestbare broosheid die in hem en zijn songs verscholen zijn. We hebben ervan genoten, zoveel is zeker. Te volgen !!
LIVE CD recording Hoeven we Howlin’ Bill nog voor te stellen. Ik denk dat zowat heel België deze enigmatische band reeds aan het werk zag. Of ’t zou moeten zijn dat je nooit buiten komt. Maar in dat geval lees je waarschijnlijk ook dit verslag niet. Howlin’ Bill neemt hier vandaag in de niet té grote ruimte van de AB Club zijn eerste live-CD op. Een documentje dat elke echte Howlin’ Bill-fan naar waarde zal weten te schatten, want een live band is H.B. zeker en vast. Ten behoeve van het welslagen van de opname dient er door Bill dus wat omzichtiger opgetreden worden, teneinde geen uitschuivertjes te laten digitaliseren, die in het vuur van de act voor een toeschouwer haast onhoorbaar zijn, maar des te meer naar voren treden bij het luisteren van de CD, omdat je dan enkel op het geluid geconcentreerd bent. “Next Time” trapt af, en daarmee hebben we deze live-klassieker binnenkort ook op CD, net als die andere krakers “Six Feet Five”, “The Devil”, “Don’t You Know”, “A Man’s Got To Do What a Man’s Got To Do” en het nieuwe instrumentale smoelschuifepos van Wim, “Bill in Trouble”, die op geen van beide studioalbums staan. Spaarzaam molenwiekend, zingt Wim ons ook zijn ‘all time’ favourites voor. “Gone Too Soon”, “Circus Is Coming” en “Remember the Day”. Er werden voor de gelegenheid een paar backing vocal meiden opgetrommeld en één man. Walking Winne staat in goed gezelschap op het podium voor deze éénmalige keer. Om gitarist Little Chris te relayeren, hebben Howlin’ Bill geopteerd voor Little Jimmy. Op het eerste gezicht lijkt de gestalte kapitaal als parameter voor werving, maar als je Jimmy hoort spelen, weet je wel weer beter. Hoewel zijn speelstijl (Kid Ramos !?) grondig verschilt van deze van Chris, past deze perfect in de Howlin’ ideologie. De nummers krijgen een nieuwe injectie, en sommige lijken zelfs gerearrangeerd. Zijn solo’s zijn melodieus en kennen daardoor een begin en een einde. Een goede zaak dus. Het was Magic Frank’s verjaardag, getallen werden wijselijk verzwegen, maar hoe dan ook, aan zijn capaciteiten als drummer heeft dit drama niet getornd. Hij weet in “Second Hand Shoes” de jungle beat nog steeds goed te handhaven en zijn solo in datzelfde nummer is magistraal to the point. Howlin’ Wim zag dat het goed was, en bij wijze van bis en afsluiter, kan er natuurlijk geen beter nummer gekozen worden dan het onverwoestbare “Hell Freezes Over”. Dat is altijd al zo geweest, waarom zou het dan voor de CD anders gaan zijn ? Omdat live-CD’s een weergave van een levende situatie plegen te zijn, behoeven ze niet zoveel nazorgen. Geen overdubbings, geen synchronisaties, geen supplementaire effecten of gimmicks, geen toeters en bellen, geen make-up. Dat alles zou de opname vervalsen en loodzwaar maken. Zodoende krijgen we de release dezer al vrij snel op een bordje opgediend op 8 mei a.s. in de Petrol te Antwerpen. Als ik nog een gokje mag wagen op de titel ? Zou dat “Howlin’ Bill Live @ the AB” kunnen zijn ? witteMVS
|